SEN MİYDİN
Yoksa bir hayal miydi gözlerin?
Yaprakları yırtılmış bir roman mıydın sen?
Gözyaşı sen miydin?
Acı dedikleri şey sen miydin?
Sana mı ağlıyordu bütün sevenler?
Sinemalarda dram diye izlediğim,
Kimsesiz üşüyen aç çocuk sen miydin?
Bir ihtiyar tarihinde senimi anlatıyordu ağlarken?
Çıkan tüm yangınlar yüreğinde,
Yapılan tüm savaşlar beyninde miydi?
Uçurum sen miydin?
Yorulup oturduğum ağaç gölgesi,
İçimde dinmeyen özlem sen miydin?
Rengarenk çiçeklerin hayat veren kokusu muydun sen?
Sevda dedikleri şey sen miydin?
Rüzgar mıydın sen, amansız esen?
Yağmur muydun, en olmadık anda sırılsıklam eden?
Apansız geliveren sen miydin?
Yine öyle...
Apansız...

ELVEDA
Elveda yıllarımın geçtiği sarp yokuşlu sokaklar.
İçimde bir alevle
Büyüyecek hasretiniz.
Oturduğumuz evin merdiven başları,
Selamını esirgemeyen dostlarım,
Elveda...
Mahallemin mis kokulu çiçekleri,
Hanım elleri
Elveda...

ARDINDAN
Hayaline
Kurşunlar yağdırdım yokluğunda.
Bütün kapıları kapattım ardından.
Umut bahçemin fidanlarını,
Söküp aldım.
Gözlerinden başka hiçbirşey
Kalmadı bende.
Hayallerim tutsak kaldı
Bir güvercin kafesinde...

Özletiyor Seni Bu Yağmurlar

Burada yağmur yağıyor
Aralıksız yağıyor günlerdir
Ama sen yine de şemsiyeni
Almadan gel ilk otobüsle
Buğulanan camlara usulca
Yüzünü çiziyorum ki yüzün
Bir yağmur damlası olup
Düşüyor yapraklarına gülün
Güller de bozamıyor bu uzun
Karanlık sessizliğini kentin
Anılarını yitiriyor sokaklar
Bezirgânlaşıyor bulvar ışıkları
Tarih de kekemeleşiyor bazen
Ki o zaman aşktır tek bilici
Aşksa yürümek gibi bir şey
Duyabilmek kuşların gelişini
Anısı bizsek eğer bu kentin
Unuttuğu türküler bizsek
Acıyı rehin bırakıp bir güle
Anımsatmalıyız bunları bir bir
Sonra yürümeliyiz seninle
Sokaklara caddelere çıkmalıyız
Belki bir aşktır bu kentin
Belleğini geri getirecek olan
Burada yağmur yağıyor ama sen
Şemsiyeni almadan gel yine de
Özletiyor bu çılgın sağanak seni
Sırılsıklam özletiyor biliyor musun